Ach, die lieve tante Agaath. Zoals bekend familie van Willem Vermeend (niet in de rechte lijn overigens) en altijd bereid om haar ondernemende neefjes financieel bij te staan. Soms ging het goed, en voor ze het wist had tante weer een lucratief belang in een op de Parallelmarkt (weet u nog?) genoteerde ambitieuze techno startup. Vaker ging het fout, maar tante werd nooit boos. Als je je best maar had gedaan.
Omdat wat goed is blijkbaar in dit land niet zonder fiscale ondersteuning kan (zoals Ronald Reagan al wist: ‘De visie van de regering op de economie kan samengevat worden in een paar korte zinnetjes; ‘Als het beweegt, belast het! Als het blijft bewegen ga dan regeltjes maken! En als het stopt met bewegen, ga het dan subsidiëren!) kreeg ook tante haar fiscale korset; de regeling voor durfkapitaal. Na verloop van tijd zelfs toegankelijk voor BV-starters, maar in het kader van fiscaal beleid (is het u ooit opgevallen dat BELEID en DEBIEL exact dezelfde letters hebben) werd de hele regeling al snel weer wegbezuinigd. Tante vond het niet erg. Ze deed het toch vooral om haar neefjes te helpen. Maar jammer vond ze het wel voor de BV Nederland.
Toen in 2008 oom Karel (zoals bekend de mannelijke tegenhanger van tante Agaath) vanuit zijn eigen BV ook eens een durfduit in het zakje deed, vond hij de Hoge Raad op zijn pad. Het plan was mislukt en hij had zijn verlies manmoedig genomen. Wel vond hij dat de fiscus solidair moest zijn (ook zo’n blaartrekkend en veelvuldig misbruikt woord), want ware het goed gegaan dan had men daar graag in de buit meegedeeld. Hij vond echter fiscus en Hoge Raad op zijn pad (ECLI:NL:HR:2008:BD1108). Want, zo oordeelde ons hoogste rechtscollege (da’s niet waar, maar goed klinken doet het wel) streng: oom Karel had een debiteurenrisico gelopen dat een onafhankelijke derde niet genomen zou hebben. Hij had –foei! – dat debiteurenrisico aanvaard om aandeelhoudersbelangen te dienen wat uiteindelijk tot gevolg had dat zijn verlies niet in mindering op de winst kon worden gebracht. Kon oom Karel er wat aan doen dat zijn dapper ondernemende neefjes eerder bij iedere bank waren uitgekotst?
De fiscus is met de onzakelijke lening op de loop gegaan. Met de wijsheid van achteraf wordt welhaast iedere (gelieerde) afwaardering bestreden. Daar waar een fiscale beloning voor dapper gedrag meer passend zou zijn, wordt er gestraft door aftrek te weigeren. En vaker dan u denkt. Oom Karel is blij dat tante Agaath het niet meer mee hoeft te maken. Die is enkele jaren geleden na een bescheiden overgangsregeling ten grave gedragen. Er schijnt een nieuwe regeling aan te komen. Maar pas in 2017, eerder was te duur. De neefjes van oom Karel zijn inmiddels geëmigreerd. Het bevalt ze prima daar. En nee; terugkomen is niet meer aan de orde.
Geef een reactie