Toen mijn kinderen nog voorgelezen wilden worden, waren er twee boeken favoriet. De verhalen van Rupsje Nooitgenoeg en het boekje Over een kleine mol die wil weten wie er op zijn kop gepoept heeft. Hele leuke verhalen.
En als je eenmaal met een rupsje in aanraking bent gekomen, berg je dan maar. Ze zijn er in alle soorten en maten, met en zonder stekels, felgekleurd of heel goed gecamoufleerd. Ze lopen alleen of in processie. Maar een ding hebben ze gemeen: ze hebben nooit genoeg. Ze moeten en blijven maar eten om een cocon te kunnen maken en te verpoppen tot een vlinder.
Net als in het dierenrijk zijn er onder de mensen rupsjes die nooit genoeg hebben. Een bijzonder soort, bekend om geld te verdienen zonder veel te doen, zijn de c-rupsen. Een dan staat c niet voor corona maar voor criminele. Onze overheden proberen op allerlei wijzen de gevolgen van de C-crisis (hier wel corona) te verminderen. Er wordt met geld gestrooid en mondkapjes en andere beschermingsmaterialen besteld. En daar gaan grote bedragen in om. En waar geld te halen is, proberen deze criminele rupsen hun slag te slaan. Er zijn bestellingen van mondkapjes door overheden gedaan, vooruitbetaald maar nooit geleverd. Via-via werden bedragen door criminelen weggesluisd naar landen als Nigeria (zie een lopend onderzoek van OLAF, de Europese fraude-waakhond, over een Duitse bestelling).
Pot van 2000 miljard
Ook in de politiek kom je rupsjes tegen. Ze willen steeds meer hebben, geld wel te verstaan. Om te gebruiken om de kiezer gunstig te stemmen, niet voor eigen gewin zoals de c-rupsen. Ook zij proberen de crisis te verzachten. Op nationale schaal en op internationale schaal. De bedragen vliegen je om de oren. Het Europees Parlement wil beschikken over een pot van 2.000 miljard euro’s om de crisis te boven te komen en dat naast de normale begroting van de EU.
En dan gaan veel zaken naast elkaar lopen: de strijd om de normale begroting, een extra potje hier, een fonds daar, een klimaatpot, een regionale pot, enzovoort. Wordt het niet eens tijd dat politici over hun eigen schaduw heen gaan stappen en één samenhangend geheel gaan bedenken? Voor alle afzonderlijke plannen naast elkaar is geen geld. Maar als programma’s en plannen met elkaar worden gecombineerd kan er iets moois ontstaan. Zo kunnen wij weer banen scheppen door productiefaciliteiten weer naar Europa terug te halen. Hoeven ook al de managers niet steeds naar die goedkope lonenlanden te vliegen, scheelt ook weer voor het milieu en vermindert de uitstoot van stikstof. Dus de Green Deal van Timmermans combineren met anti-corona maatregelen, fraudebestrijding, technologische ontwikkelingen en dergelijke. Niet steeds kijken naar “what is in it for me?” maar “Gemeinsam Europa wieder stark machen”. De laatste kreet is niet van mij maar is de officiële slagzin van het Duitse voorzitterschap van de Europese Unie dat op 1 juli begint.
De ECB, de Europese Centrale Bank heeft al aangekondigd om nog meer staatobligaties op te kopen. En dat gaat om grote bedragen, ongeveer 600 miljard, waardoor aan het einde van het programma ongeveer 40% van de staatsobligaties van de diverse lidstaten in het bezit is van de centrale bank. De discussie over het uitgeven van euro-obligaties om de staatsschulden van de lidstaten te “harmoniseren” blijft natuurlijk ook de komende maanden nog volop doorlopen.
En met al die geldinjecties als een cocon om zich heen moet die rups zich toch weten te ontpoppen tot een schitterende vlinder? Een blauwe met gouden sterren!
Geef een reactie