De afgelopen weken volgden vele lezers van Taxence waarschijnlijk vrij intensief de verhoren van de Parlementaire ondervragingscommissie Kinderopvangtoeslag. Het is bepaald geen dagelijkse kost dat topambtenaren, staatssecretarissen, ministers en zelfs onze premier onder ede verhoord worden. René van Doeselaar spreekt zijn verbazing uit over met name de antwoorden van minister Wiebes.
Helaas werden deze verhoren eind vorige week in de media overschaduwd door toestanden rondom de heer Baudet die als een magneet alle aandacht naar zich toetrok. Daardoor is u wellicht ontgaan wat er zich de laatste dagen afspeelde in het ‘Wereldkampioenschap bestuurlijk onvermogen’ (aldus voorzitter Van Dam). Daarom doe ik alsnog verslag van een opvallend moment tijdens de laatste dagen van deze openbare verhoren.
Collectief mea culpa
Er leek er een fatalistische wind door de zaal te waaien. Ritmisch, als op een driekwarts maat, kwam steeds aan de orde dat betrokkene ‘het’ niet wist. Dat er helaas niet gehandeld was en niet aan de noodrem was getrokken.
Wist u toen dat …? Neen.
Wat deed u toen …? Niets.
Wist u toen dat …? Neen.
Wat deed u toen …? Niets.
Enz.
Hoeveel mensen hebben onnodig schade geleden?
Bij een wereldkampioenschap hoort een wereldkampioen. Ik nomineer huidig minister (EZ) en toenmalig staatssecretaris van Financiën Wiebes en verwijs naar zijn verklaringen over onjuist beantwoorde Kamervragen (15 september 2017). Wat mij betreft gaat dit de boeken in als een van de meest veelzeggende momenten uit dit wereldkampioenschap. Om het u duidelijk te maken eerst de Kamervraag:
Kamerlid Omtzigt vroeg (Vraag 14):
Zijn er ouders, kinderopvanginstellingen/gastouders en bemiddelingsbureaus die een onnodig grote schade geleden hebben van het abrupt stopzetten en terugvorderen van kinderopvangtoeslag in 2014? Zo ja, om hoeveel mensen en instellingen gaat het dan?
Het antwoord luidde:
Daar is niets van gebleken. Een ieder die meent dat hij als gevolg van onrechtmatig handelen schade heeft geleden kan overigens individueel een verzoek om schadevergoeding doen. ……………
Iedere betrokkene kon in september 2017 weten dat dit antwoord onjuist was. Er was al een beslissing van de Raad van State, een uitspraak van de Nationale Ombudsman en er waren Kamervragen. En het kan niet anders dan dat binnen de Belastingdienst meerdere ambtenaren wisten dat er burgers hard aangepakt waren en onnodig schade geleden hadden of nog steeds leden.
Wereldkampioen bestuurlijk onvermogen
Volgens Wiebes is de beantwoording van deze Kamervragen voorbereid door mensen ‘die bezig waren’ met die kindertoeslag. Hij noemde in zijn verhoor het antwoord op deze Kamervraag ‘verbijsterend, onbegrijpelijk, idioot, fout’. Met die bekende schuldbewuste blik van hem. Alsof daarmee de kous af is, wat natuurlijk niet het geval is. Het gaat mij hier niet om mogelijke politieke gevolgen. Maar hoe kan het dat ambtenaren een bewindspersoon laten verklaren dat er niets gebleken is over burgers die onnodig grote schade hebben geleden, terwijl betrokkenen op dat moment wisten dat die gevallen er wel waren? Waarom is er dan niets van gebleken, wie heeft dit opgesteld, waar is de informatie vandaan gehaald, welke informatie is aangeleverd, wie zette er een paraaf bij? Waren de belangen en ellende van de betrokken burgers niet relevant?
Ik heb de antwoorden niet. Eén ding weet ik wel: de titel van wereldkampioen bestuurlijk onvermogen kan Wiebes nauwelijks meer ontgaan. Dat is zeker niet alleen zijn ‘verdienste’, maar ook die van de mensen binnen het ministerie van Financiën en de Belastingdienst die hem hiermee ‘geholpen’ hebben.
Disclaimer
Hiermee wil ik niet alle ambtenaren in het verdomhoekje zetten. Er zijn er velen die gewetensvol en hard werken met het publieke belang voor ogen.
Mr. René van Doeselaar is hoofdredacteur Belastingzaken.
Geef een reactie