Gebouw met hospice toch ‘woning’ voor overdrachtsbelasting

In 2013 verkreeg een stichting het eigendom van een gebouw met bestemming woonhuis, waarin een hospice was gevestigd. In dat kader ontstond discussie met de inspecteur over de vraag of de verkrijging belast moest worden als woning met 2% overdrachtsbelasting, of als verpleeg- of verzorgingsinstelling met 6% overdrachtsbelasting. Verwijzend naar een uitspraak van de Hoge Raad van november 2013 over het begrip ‘woning’ in de onroerendezaakbelastingen, besliste Rechtbank Noord-Holland eerder dat het gebouw niet als woning kon kwalificeren.

Begrip 'wonen'

Volgens Gerechtshof Amsterdam wilde de Hoge Raad met dit arrest echter geen duidelijkheid scheppen voor de overdrachtsbelasting, maar moest het begrip ‘wonen’ op zichzelf worden beoordeeld. Gezien de parlementaire geschiedenis bij artikel 14 WBR zijn ‘woningen’ onroerende zaken die op het moment van de juridische overdracht naar hun aard bestemd zijn voor bewoning. Uit de feiten volgde volgens het hof dat het gebouw de kenmerken had van een woning. Dat de gemeente aan de onroerende zaak een woonbestemming had gegeven steunde deze conclusie. Dat het gebouw kortstondig werd bewoond door opeenvolgende bewoners, deed volgens het hof niet af aan de kwalificatie als woning. In de stelling van de inspecteur dat er sprake was van een verpleeg- of verzorgingsinstelling kon het hof zich niet vinden, aangezien geen professionele zorg werd geboden of verzorgd door of via de stichting. De bewoners dienden zelf de benodigde zorg in te kopen en brachten eigen mantelzorgers mee. Het hof was het derhalve met de stichting eens dat de onroerende zaak voor toepassing van artikel 14 WBR was aan te merken als een woning.

Wet: artikel 14 WBR

Meer informatie: Gerechtshof Amsterdam, 17 maart 2016 (gepubliceerd 4 juli 2016), ECLI:NL:GHAMS:2016:2522

Filed Under: BTW & overdrachtsbelasting, Fiscaal nieuws, Nieuws